Koncepcja ta pociąga za sobą wiele następstw. Będę o nich mówił za chwilę. Na pierwszym miejscu chcę podkreślić to, co, moim zdaniem, najdonioślejsze.<br>Podkreślając w Bogu przede wszystkim nieograniczony element wolności, Kartezjusz dokonuje głębokiego przesunięcia akcentu. Jeżeli w Bogu podstawowe jest istnienie, Bóg wchodzi we wspólnotę ze wszystkim, co istnieje, o ile istnieje. Im więcej istnienia, tym więcej wspólnoty. Ideę tej wspólnoty rozwijała tomistyczna koncepcja partycypacji i permanentnej przyczynowości: Bóg nieustannie podtrzymuje świat w istnieniu. Jeżeli w Bogu zostanie podkreślony przede wszystkim element wolności, Bóg stanie się najpierw Osobą. Wtedy pokrewieństwa między Bogiem a stworzeniem nie trzeba szukać przede wszystkim na gruncie