nieosiągalnym dla nikogo na świecie poziomie. (s. 78)<br> Przywrócony do "chrześcijańskiej wiary" student bez słowa pożegnania oddalił się jak tylko mógł najszybciej. Pierwszy oficer doskonale rozumiał stan ducha opiekuna bizonów. Chłopak musiał się teraz czuć, jeśli nie powietrzem, to w najlepszym razie pyłkiem, nie śmiąc porównywać z kapitańskimi swoich umiejętności obchodzenia się z bizonami. W tym stanie rozgoryczenia mógł zrzec się przyjętej na siebie dobrowolnie roli opiekuna zwierząt. Co się wtedy z nimi stanie? Jak sobie z nimi poradzić? - myślał gorączkowo "pierwszy". W umiejętności kapitana w zakresie hodowli bizonów nie uwierzył ani w to, by się mógł od kogoś (od kogo?) "aż