i podnieceni. Na moment wydostali się z tej niewoli. W tej chwili nie są niczym innym, jak słuchaczami odczytu, niewolnikami co najwyżej sali odczytowej, takimi samymi, jakimi byliby gdziekolwiek bądź i kiedykolwiek bądź na odczycie na szerokim świecie. Stoję chwilę przed drzwiami i patrzę. To nagłe wyzwolenie zmienia ich styl obcowania między sobą. Są towarzysko ugrzecznieni, flirtujący i dowcipni. Opowiadają sobie, co się wydarzyło zabawnego, kto z kim i co, witają nowo przybywających wesołymi okrzykami i dowcipnymi uwagami.<br>Wchodzę. Gwar się tłumi. Pomruki: - Aaaaa. - Okrzyki: - Cicho, cicho! - Przechodzę wzdłuż krzeseł i staję przy moim stole, na którym jest karafka z wodą