jest nie to - ja myślałam...<br> LEON<br>Ach - nie mów już nic. Siadajmy do kolacji i niech ona nam przez gardła przejdzie po tym wszystkim. Jeszcze jedno, czy wy nie rozumiecie - pierwszy raz mi to na myśl przeszło - ja nie mam złudzeń: ty jesteś straszną kobietą, Zosiu...<br>&lt;page nr=193&gt;<br> MATKA<br>Leon! To nieszczęsna obłąkana...<br> LEON<br>Proszę słuchać. Czy wy nie rozumiecie, że to ja nadaję waszym istnieniom sens wyższy? - Ja jeden! Tylko mama nie pojmie tego nigdy. Gdyby nie ja, byłybyście obie zwykłymi wytworami małomieszczańskiego, bezdusznego życia, tragicznego jedynie w jego bezmiernej małości i płaskości. Ja rozświetlam to wszystko innym światłem wyższego rzędu i