Felek.<br>Szretter szedł ścieżką pierwszy, ciągle przez zęby pogwizdując.<br>- Czego?<br>- Jak myślisz, wykituje? - Nie wiem.<br>&lt;page nr=228&gt; - Szkoda by chłopaka. Ale go wzięło!<br>Ułamał po drodze olszynową witkę i odarłszy liście uderzać nią począł po niskich przy ścieżce gałęziach.<br>- Przyznaj się, Jurek - odezwał się po chwili - ciebie też wzięło. Strach cię trochę obleciał, nie?<br>Szretter zatrzymał się nagle i odwrócił: - Coś powiedział?<br>Felek ze zdumieniem spojrzał na jego zmienioną twarz. - Coś ty...<br>- Powtórz, coś powiedział!<br>Przysunął się do niego bliżej. Wyższy był o głowę prawie. Przez skośne oczy Felka przeleciał lęk. Próbował jednak nadrobić miną.<br>- Nie wygłupiaj się. Coś się zrobił taki nietykalny