po jej twarzy. Tak wyobrażasz sobie gest ślepców. Jesteś wzruszony. Wiesz, że mógłbyś w tej chwili znaleźć się w jakiejś heroicznej sytuacji, nie określasz jej dokładnie, ale tak na pewno powinno być.<br>- Nie przejmuj się moimi kabotyńskimi pomysłami- powiedziałem spuszczając powieki.<br>- Ależ ja wcale nie...<br>- Muszę tak robić. To jest obrona.<br>- Rozumiem - powiedziała i mimiką twarzy, barwą głosu oraz ruchem dłoni dała mi do zrozumienia, jak bardzo jest wzruszona.<br>Sięgasz po szklankę z wodą. Takie zwycięstwa cię nie zadowalają. Wypijasz kilka łyków. Woda ma metaliczny posmak.<br>- Zrobisz śniadanie? - zapytałem.<br>- Tak. Chciałabym ci się podobać.<br>- Podobasz mi się. Masz herbatę?<br>- Naprawdę?<br>- Naprawdę