się nieznośne. Może bez zapowiedzi zacząć czytać Mickiewicza? Ech, też pomysł. Może powiedzieć coś nieprzyjemnego i zgrzytliwego i w ten sposób rozładować sytuację? Patrzę na Suzanne. Nie, zbyt mi jej żal. Więc może powiedzieć coś przyjemnego? Ale co? Nic takiego nie przejdzie mi w tej chwili przez gardło.<br>Bierze mnie ochota rozwiązać tę sytuację w jedyny możliwy sposób, prosty i nikczemny: wstać i odejść z obrażoną miną. Wiem, o, wiem z własnego doświadczenia, iż prędzej czy później przyjdzie Suzanne ze skruchą i uzna, że to ona była winna wywołaniu tej przykrej atmosfery. Nie jestem jednak w stanie wywołać czegoś tak wstrętnego