książki "Dogodna ilość przestępstw". <br><br>Tymczasem ofiara jest konkretnym człowiekiem o złożonych emocjach, uczuciach i potrzebach. Paragraf ani zręczny prawnik nie naprawią spustoszeń w jej psychice. Na sali rozpraw nie ma przebaczenia czy zadośćuczynienia, bo o ich kształcie decyduje sąd, a nie uczestnicy dramatu. Często po procesie przestępca zamiast żałować, ma ochotę się zemścić, a ofiara wciąż jest zaszczuta i przerażona. <br><br>Ideą sprawiedliwości naprawczej jest zastąpienie kary pojednaniem, a zemsty na sprawcach - pomocą dla ofiar. Tutaj jednych pyta się: co cię usatysfakcjonuje? A drugich: jak możesz zadośćuczynić? Robią to mediatorzy, czyli ludzie przygotowani do pośredniczenia w konfliktach: psychologowie, socjologowie, a nawet matematycy