Międzynarodówki w Genewie w 1873 r. było aż pięciu "profesorów" (Guillaume, Dave, Żukowski, Alerini, Mattei). Wolne zawody reprezentowane były szczególnie obficie w środowiskach emigrantów politycznych. <br>Zarysowany powyżej obraz anarchistów nie uwzględnia, rzecz jasna, ich ogromnego zróżnicowania; gąszczu mikrośrodowisk, odznaczających się własną, niepowtarzalną specyfiką. Praktycznie wszystkie podziały wewnętrzne w łonie ruchu odbijały się na charakterze jego uczestników. Oprócz zasygnalizowanych już różnic między anarchistami miejskimi i wiejskimi, czy między przywódcami, szeregowymi działaczami i sympatykami istniały zatem także różnice wynikające z podziałów narodowych, terytorialnych i środowiskowych. W Hiszpanii odróżnia się na przykład anarchizm kataloński od anadaluzyjskiego, we Francji - typ aktywistów z Nord od działaczy z