gdy woda ciepłym jęzorem liże stopy, niż: odpłynę z nią do Australii.<br>- Kawał drogi do hotelu - Margit ze zdziwieniem odezwała się za nim. Ale nas zniosło... Mógłbyś poczekać. Niewiele cię obchodzę.<br>- Samaś chciała. Jestem głodny - przyspieszał kroku, widząc, jak jej cień go wyprzedza.<br>- A ja jestem szczęśliwa - maszerowała przy nim, odciskając głębokie ślady, które tuż za nimi morze zacierało, uklepując, jakby przypominało, że istnieje tylko chwila, więc powinni się nią nacieszyć.<br>Czuł ssącą aż do bólu radość, że są razem, razem, tylko dwoje, idą wąską drogą, którą morze i słońce powleka zmiennym srebrem, zwierciadlanym, i błyskami. Sami jak w dniu stworzenia