rozpadać na dwa sposoby, jak to już opisano w przypadku 234 (rys. 3.19).<br> Dalsze przykłady izomerii podano w tabeli 3.4.<br><br>&lt;tit&gt;3.3.4.1. Rozdzielanie izomerów jądrowych&lt;/&gt;<br><br> Rozdzielanie nuklidów izomerycznych stanowi na pierwszy rzut oka problem trudniejszy niż rozdzielanie izotopów; nie występuje tu bowiem różnica masy, a więc odpadają wszystkie metody oparte na wynikających z niej efektach izotopowych. Rozdział jest jednak możliwy i - jak wspomniano we wstępie - praktykowany w chemii gorących atomów.<br> Rozdzielanie izomerów jądrowych jest możliwe na zasadzie występowania przemian chemicznych, zachodzących w wyniku przejść izomerycznych. Następuje to tylko wtedy, gdy przejściom izomerycznym (IT) towarzyszy konwersja wewnętrzna.<br> W