On to w swoich rozprawach estetycznych potrafił napisać pochwałę obserwatora, pochwałę miejskiego tłumu, podobną chyba do hymnów Whitmana.<br> &lt;q&gt;&#132;Miłośnik życia przenikającego wszystko wkracza w tłum, jak w olbrzymi zbiornik elektryczności. Można go również przyrównać do lustra tak ogromnego, jak ten tłum, do kalejdoskopu obdarzonego świadomością, który za każdym poruszeniem odtwarza złożone życie i ruchliwy czar wszystkich tego życia elementów"&lt;/&gt;. &lt;q&gt;&#132;I wyrusza! I ogląda toczącą się rzekę witalności, tak dostojną i tak świetną. Podziwia wieczne piękno i zdumiewającą harmonię życia w stolicach, harmonię tak opatrznościowo utrzymywaną w zgiełku ludzkiej swobody. Śledzi pejzaże wielkiego miasta, pejzaże z kamienia, pieszczone przez dymy