i daje mi garść komputerowych wydruków z tekstami pieśni.<br>- Kawałek numer dwa - rzuca.<br>I chłopi zaczynają. <br>Jest drabina do nieba,<br>Jest drabina do nieba<br>- śpiewa żałośliwie chór chłopów, a baby dołączają do nich lamentując. Nie widzę ich: realizacja jest tylko audio, ale nietrudno na podstawie wyglądu ich lidera i brzmienia odtworzyć sobie cały ten band: bezmyślne twarze, niektórzy spóźniają się ze startem poszczególnych wersów, przysypiają, a potem z werwą podłączają się znów do śpiewania. Jak w jakimś pekaesie po paru godzinach jazdy. Kimś wstrząsa dreszcz z niewyspania, inny zamlaszcze, to wszystko słychać w niewielkich odsłuchowych kolumnach yamahy.<br>Michał rzuca szeptem:<br>- To ich