Typ tekstu: Książka
Autor: Zięba Maciej
Tytuł: Po szkodzie? Przed szkodą?
Rok: 1997
Autor: Zięba Maciej
Tytuł: Po szkodzie? Przed szkodą?
Rok: 1997
jeżeli nie zgadzamy się w Polsce na status quo, to z całą
mocą stoi przed nami pytanie: jakie z tej porażki wyciągniemy wnioski?
SKĄD PRZYCHODZIMY?
DOKĄD IDZIEMY?
O JAMNIKACH RAZ JESZCZE
Ponad 20 lat temu poznałem świat demokratycznej opozycji w PRL.
Ludzie w niej działający zafascynowali mnie swoją wiedzą i odwagą.
Opowiedziałem o tym Stefanowi Kisielewskiemu, który z niezrównanym
cynicznym humorem chętnie dzielił się ze mną swą sokratejską mądrością.
Siedzieliśmy sobie na ławeczce w zoo, do którego chadzaliśmy namiętnie,
wielbiąc zwłaszcza baraszkujące goryle. Pan Stefan spojrzał na mnie
uważnie, takim bardzo przenikliwym spojrzeniem, które pod maską wesołka
pozwalało dostrzec rasowego intelektualistę
mocą stoi przed nami pytanie: jakie z tej porażki wyciągniemy wnioski?
SKĄD PRZYCHODZIMY?
DOKĄD IDZIEMY?
O JAMNIKACH RAZ JESZCZE
Ponad 20 lat temu poznałem świat demokratycznej opozycji w PRL.
Ludzie w niej działający zafascynowali mnie swoją wiedzą i odwagą.
Opowiedziałem o tym Stefanowi Kisielewskiemu, który z niezrównanym
cynicznym humorem chętnie dzielił się ze mną swą sokratejską mądrością.
Siedzieliśmy sobie na ławeczce w zoo, do którego chadzaliśmy namiętnie,
wielbiąc zwłaszcza baraszkujące goryle. Pan Stefan spojrzał na mnie
uważnie, takim bardzo przenikliwym spojrzeniem, które pod maską wesołka
pozwalało dostrzec rasowego intelektualistę
jeżeli nie zgadzamy się w Polsce na status quo, to z całą<br>mocą stoi przed nami pytanie: jakie z tej porażki wyciągniemy wnioski?</><br><br><br><br><br><div><tit>SKĄD PRZYCHODZIMY?<br>DOKĄD IDZIEMY?</><br><br><br><tit>O JAMNIKACH RAZ JESZCZE</><br><br><br> Ponad 20 lat temu poznałem świat demokratycznej opozycji w PRL.<br>Ludzie w niej działający zafascynowali mnie swoją wiedzą i odwagą.<br>Opowiedziałem o tym Stefanowi Kisielewskiemu, który z niezrównanym<br>cynicznym humorem chętnie dzielił się ze mną swą sokratejską mądrością.<br>Siedzieliśmy sobie na ławeczce w zoo, do którego chadzaliśmy namiętnie,<br>wielbiąc zwłaszcza baraszkujące goryle. Pan Stefan spojrzał na mnie<br>uważnie, takim bardzo przenikliwym spojrzeniem, które pod maską wesołka<br>pozwalało dostrzec rasowego intelektualistę
