buntu przeciwko kolorystom. Owszem, niekiedy puszczało się mimo uszu ich nauki. Ale nie było walki, tarcia... myśmy byli zbytnio pochłonięci własnymi sprawami, własnymi pomysłami.<br>Mój niepokój budzi to, że kapiści dali się "usynowić" przez Polskę Ludową, że nigdy nie wykonali żadnego gestu dezaprobaty lub oporu. Tylko Hanna Rudzka-Cybisowa miała odwagę (w latach siedemdziesiątych) związać się z opozycją. Lecz nie znajduję przyczyn, dla których Dunikowski robił pomnik Stalina, a Jan Cybis malował radę zakładową. W tym samym czasie Eibisch malował Lenina... Nie moją rolą jest nazywanie tego, bo po prostu nie mam zwyczaju sądzenia ludzi. Wydaje mi się, że można było