i wyszedł na proscenium, kłaniając się fachowo i nasłuchując braw, które też istotnie dobiegły ze strony trojga ostatnich widzów. Na trójkę tych najwierniejszych, tych co dotrwali do samego końca, składała się para bardzo opalonych młodych ludzi w lichych podkoszulkach i tandetnych dżinsach oraz jeszcze jeden roześmiany człowiek w wieku średnim, odziany w robocze portki i bluzę od dresu.<br>- Nu i zdorowo, a? - zwrócił się do młodych. - &lt;foreign lang="rus"&gt;Pietuch kak żiwoj, a?&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign lang="rus"&gt;Da, zdorowo&lt;/&gt; - zgodził się młodzieniec w podkoszulku. - &lt;foreign lang="rus"&gt;A wy, diadia, poniali szto-nibud' iz piesy?<br>- Niet, Waniusza, ni czutoczki&lt;/&gt; - odparł czterdziestolatek, śmiejąc się rubasznie. - &lt;foreign lang="lat"&gt;No woobszcziem, było intieriesno.<br>- Oj, słuszajtie, da