będziemy musieli tego dowodzić, a w spokojniejszym czasie ją po prostu zbadamy, czas jednak nie jest spokojny i o tym, bracie Hugonie, uwiadomcie teraz naszych towarzyszy.<br>Siadł głębiej, cofając się pod sam mur i szczelniej owinął się opończą. Biały płaszcz z czerwonym krzyżem, podobnie jak inni zostawił w jukach, a odziany był w grubszy nieco sukienny habit z kapturem, który nasunął teraz na głowę i pogrążył się w rozmyślaniach. Znać było, że niechętnie nawet słucha opowieści o sprawie publicznej, a mówić o niej nie chce. Przeczuwał bowiem Jakub de Molay, że dwustuletnie dzieje zakonu dochodzą do pewnej granicy, za którą będą