trzeciego po wkroczeniu Sowietów, wstałyśmy po północy i niebawem byłyśmy już w drodze. Śnieg po pas błyszczał tysiącami iskierek odbitego światła księżyca. Było tak cicho, że chrzęst naszych kroków na mrozie wydawał się niepokojąco głośny. Do dziś jawi mi się przed oczyma piękno tej zimowej nocy - absolutna cisza i bezkresny ogrom gwiaździstego nieba.<br>Nie przypominam sobie, byśmy czuły lęk przed tym, co może nas spotkać. Przecież skończyła się okupacja. Sowieci, choćby dlatego, że byli wrogami naszych wrogów, automatycznie stawali się naszymi sprzymierzeńcami.<br>Zakopane jeszcze spało, kiedy wchodziłyśmy w ul. Nowotarską. Droga na Nowy Targ była prawie pusta. Po przejściu Szaflar pojawiły