już samo przeciwstawienie części i całości. Znak jest całością; jednostka ludzka, która stanowi element tego znaku, funkcjonuje jako coś w rodzaju pars pro toto, nie tylko współtworzy pewne znaczenie, ale sama staje się tym znaczeniem, ideą zawartą w haśle czy obrazie. Z drugiej strony jednak, im bardziej całość przerasta swym ogromem każdą z części składowych, tym wyraźniej objawia się idea podporządkowania: w tym sensie określony obraz czy hasło skomponowane z sylwetek kilkunastu ludzi będzie miało mniejszą wagę retoryczną niż ten sam znak składający się z kilkuset osób, w tym ostatnim przypadku bowiem jednostka jest mniej samoistna, bardziej uzależniona od całości, w