na trawie mrą pokotem -<br>Śmierć świateł wzrusza leśne knieje.<br>Północ przedawnia się pod płotem.<br>A płot - przyszłością gwiazd srebrnieje.<br><br>Gdzie jest bezdroże? A gdzie droga?<br>Gdzie - dech po śmierci? Ból - po zgonie?<br>Więc nie ma tchu i nie ma Boga?<br>I nie ma nic - a księżyc płonie?<br><br>Księżyc to - wioska ogromniasta,<br>Gdzie ciszę ciuła brat mój - Srebroń,<br>Co siebie własnym snem przerasta,<br>Więc mu istnienia w srebrze - nie broń!<br><br>To - niepoprawny Istnieniowiec!<br>Poeta! - Znawca mgły i wina.<br>Nadskakujący snom - manowiec,<br>Wieczności śpiewna krzątanina.<br><br>W sieć rymów łowi srebrne myszy,<br>I srebrny chwast i srebrną jabłoń -<br>I rzuca strzępy srebrnej ciszy<br>Na