wszystko działo, odwraca się do mnie i kiwając głową mówi:<br>- To dopiero, panie! Co?<br>- Wzruszyła mnie pani - wołam zbywając się nagle wstydu i zrywając wszelkie hamulce - nie umiem ukryć tego, wzruszyła mnie pani.<br>Podążają za mną inne głosy, wyzwolone z chwilowej ciszy.<br>Janka śmieje się. Myślę, że chwilami swoim zachowaniem ogromnie mi kogoś przypomina, ale nie mogę uświadomić sobie, kogo.<br>- Czy nie wstyd panu tak przesadzać? - mówi. - Krzywdzi pan biedną dziewczynę.<br>Robię się czerwony i zeskakuję z okna.<br>- Pani nie ma żadnego umiaru - krzyczę - i nie wie pani, kiedy można błaznować, a kiedy nie. Z panią absolutnie nie można się porozumieć