Stanął tu zamyślony, pocierając jedną nogę o drugą. Panfil nadbiegł znienacka od tyłu i pełen dobrych chęci skoczył mu łapami na plecy. Kajaki zatoczył się przerażony.<br>- Skacina, jedry twoje pałki, jak dam zaraz kamieniem po żebrach... Ale pies nie stracił rezonu. Szarpał łapami ziemię i dyszał bardzo przypochlebnie, wywaliwszy jęzor ogromny.<br>- A guza! - rzekł Kajaki. - Odechce się tobie ludzi straszyć. Panfil zaczął jęczeć żałośnie, pysk położył na ziemi, zamknął oczy.<br>- Wiem, o czym myślisz - powiedział Kajaki szyderczo. <br>- Możesz nawet ludzkim głosem zagadać i tak nic z tego nie będzie. Pies jęknął, a potem przewrócił się bezwładnie na plecy. Lecz i ta