że tej zimy do klasztoru nie pójdziecie. Zostaję tu i będę was uczyć wszystkiego.<br>NIBEK<br>A tak, tak. Na śmierć zapomniałem. Chciałem to wam sam powiedzieć, moje dzierlatki.<br>ZOSIA<br>Dziękujemy ci, tatusiu. Widzisz, Amelka? Ja ci to już mówiłam. Zupełnie sprawdza się jak we śnie.<br>AMELKA<br>Ach! Co za szczęście, ojczulku!<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Całuje w rękę Nibka i biegną za Anetą&lt;/&gt;<br>Teraz będziemy cię kochać, Aneto, tak jak mamę, a może więcej.<br>ANETA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;przechodząc koło Kuzyna&lt;/&gt;<br>A potem przeczytasz mi twój wierszyk, kuzynie.<br>&lt;page nr=126&gt; KUZYN<br>&lt;hi rend="italic"&gt;nie wstając&lt;/&gt;<br>Dobrze. Tylko nie wiem, czy wybrnę. Jeszcze parę zdań mi zostało.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Aneta z dziewczynkami&lt;/&gt; &lt;foreign lang="eng"&gt;exit&lt;/&gt;.<br>SCENA PIĄTA