wyniosłością, z pogardą, z zaciekawieniem, z podnieceniem. Oko matki jej przyszłego męża patrzącej przez lornion było równie wyłupiaste i przerażone. Przypominało też nieszczęsne oko żyjącego indyka z arystokratycznego stołu i oko cielaka, którego dorzynał podpity chłop... A oczy wokół także rozszerzał strach, błyszczały, odbijając mdłe światełka palących się pod sufitem okratowanych żarówek.<br>Iw roześmiała się nerwowo... Julia spojrzała na nią zdziwiona... Siedzące naprzeciw małżeństwo zmarszczyło gniewnie brwi... W okularach na nosie roztrzęsionego staruszka nerwowo zadrżały olbrzymie, niebieskie koła wyblakłych tęczówek... Iw zakryła usta dłonią... Usiłowała zacisnąć wargi...<br>Jakże śmieszny wydał jej się teraz strach tych ludzi, którzy po prostu bali się