czułą scenę<br>i pracuj pan w swojej specjalności, w gruczołach. Cha, cha!<br>Wchodzą<br>RYPMANN<br>do Scabrosy i Świntusi<br>Panie wybaczą, ale muszę spełnić mój obowiązek, póki<br>jeszcze tkanki są żywe. Za kwadrans może być za późno.<br>Wycięcie zaś za życia groziło natychmiastową śmiercią.<br>SCABROSA<br>podnosząc się<br>Rypmann, nie bądź pan okrutnym. Przecież to jest jej<br>ojciec. Ona to czuje i dlatego tak rozpacza.<br>Świntusia wstaje nagle.<br>ŚWINTUSIA<br>tonem obojętnym<br>Taaak? Nie wiedziałam o tym, Myślałam, że to był czysty<br>przypadek, że ja go tak kochałam. Ale jeśli jest moim<br>ojcem, to wszystko mi jedno. Bierzcie go, Rypmann.<br>Scabrosa patrzy na nią