wśród bizonów.<br> Skutek błagalnego szeptu studenta był tragiczny:<br> - KochAAAny mój! - zadudnił nos kapitana. - Ja potrafię uśmierzać morza i oceany, a cóż dopiero mówić o ujarzmieniu jakiegoś mizernego byczka!<br> Nie zważając na przerażoną tym wybuchem twarz młodzieńca, kapitan zbliżył się do odkrytej klatki, wsunął rękę przez kraty i kładąc ją na olbrzymim łbie bizona, porośniętym czarnobrunatnym włosem, zaczął "uśmierzać" olbrzyma amerykańskiej prerii tymi samymi słowami, jakimi "uśmierzał" Matkę Morze lub Pana Oceana.<br> - Cicho, Panie Byku! Cicho, Panie Byku! Cicho...<br> O tyle tylko zastosował się po chwili do błagalnego wzroku opiekuna, że dudnił do bizona coraz bardziej przyciszonym głosem. "Szept" kapitana wydawał się