przeżył ciężką ospę. Doświadczył też bez wątpienia bliskiego kontaktu z ogniem, plamy pooparzeniowe spełzały mu spod czarnych włosów na lewy policzek. Jakiś odłamek przerył mu głęboko prawy łuk brwiowy. Coś poharatało brodę. Coś rozcięło skórę pod okiem - pozostał nierówny ścieg, sam chyba sobie ją zszywał. Na dodatek lewa powieka mu opadała. Miał też major upiornie jasne tęczówki, jakby wycięte z witrażu ascetycznego świętego. <br>- No. Już - mruknął Wroński. - Napatrzył się?<br>- Przepraszam. <br>- A proszę cię bardzo, macie to w kosztach. <br>- Przybyło ci blizn. Ta pod okiem... sam się szyłeś?<br>- Nie, mój medyk. <br>- Coś kiepski. <br>- Był na haju. <br>- Trzeba było poczekać, aż oprzytomnieje. <br>- No