Typ tekstu: Książka
Autor: Pankowski Marian
Tytuł: Fara na Pomorzu
Rok: 1997
że natura zaliczyła ruiny bunkra do podejrzanej kategorii uroczyska.
Oglądnął się. I nie tyle zbiegł, co zjechał na obcasach. Tu droga skręcała w prawo, niemal stroma i domyślna, bo często przesłonięta krzakami wikliny. Za to na lewo pięła się ścieżka, wąska i kręta. Biegła kołem, to w górę, to znów opadała wokół głazów omszonych.
Obszedł karkołomne zwalisko, aż się zasapał. "Nie ma wejścia". Naraz zdał sobie sprawę, że unika słowa bunkier, że ruina jest dla niego tomem, w którym czas pozlepiał zbutwiałe stronice klechdy domowej. I że natura poczyniła już wielkie postępy, dążąc do zrównania byłego z niebyłym.
Obszedł powtórnie ruinę
że natura zaliczyła ruiny bunkra do podejrzanej kategorii uroczyska. <br>Oglądnął się. I nie tyle zbiegł, co zjechał na obcasach. Tu droga skręcała w prawo, niemal stroma i domyślna, bo często przesłonięta krzakami wikliny. Za to na lewo pięła się ścieżka, wąska i kręta. Biegła kołem, to w górę, to znów opadała wokół głazów omszonych. <br>Obszedł karkołomne zwalisko, aż się zasapał. "Nie ma wejścia". Naraz zdał sobie sprawę, że unika słowa bunkier, że ruina jest dla niego tomem, w którym czas pozlepiał zbutwiałe stronice klechdy domowej. I że natura poczyniła już wielkie postępy, dążąc do zrównania byłego z niebyłym. <br>Obszedł powtórnie ruinę
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego