jądra oraz lekkie i szybkie elektrony:<br>1. Oczekujemy, że ruch elektronów jest na tyle szybki, że przy małej zmianie położenia jąder elektrony natychmiast przystosują się do nowych warunków. Oznacza to, że elektrony z reguły nie zmieniają swojego stanu &lt;gap&gt; pod wpływem ruchu jąder. Z matematycznego punktu widzenia spodziewamy się więc, że operator, działając na daną funkcję, nie przeprowadzi jej w inną funkcję &lt;gap&gt;. Wobec ortogonalności funkcji elektronowych suma występująca w jest wówczas w przybliżeniu równa zeru i układ równań rozpada się na niezależne równania, z których każde odnosi się do innego stanu elektronowego, opisanego liczbami kwantowymi symbolizowanymi przez n. Powyższe rozumowanie nosi nazwę