do tego trzeba charakteru.<br>W pokoju, przed obrazem Matki Boskiej, klęczała chłopka. Obok niej stały dwie stróżki i rozprawiały po cichu.<br>- Nie wymodli nic za niego. Kto się porwał na swoje życie, temu Bóg nie przepuści.<br>- Widać mu dojadło. Pewnie nieczyste miał sumienie.<br>- A może i czyste, tylko złe go opętało - powiedziała wesoła staruszka.<br>- W kostnicy już musi być. Krajać go będą.<br>- Aha, dla nauczenia.<br>Poględziły jeszcze trochę i wyszły cicho. Lucjanowi niesamowicie zrobiło się, kiedy pozostał sam z chłopką. Modliła się żarliwie, z głową opuszczoną na piersi. Znów było cicho, czasem trzasnął jakiś mebel. Czas wlókł się opieszale, przygnębiająco. Zazgrzytał