Typ tekstu: Książka
Autor: Pawlikowska-Jasnorzewska Maria
Tytuł: Świat na słomce Bożej
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1941
Autor: Pawlikowska-Jasnorzewska Maria
Tytuł: Świat na słomce Bożej
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1941
i twardo,
Aż do chwili Powrotu.
ROK PRACY SERCA
Mija rok, który wagą równa się z wiekami...
Od warszawskiego września, aż po zimny, mglisty,
Wyczekujący sierpień - był on jednym pasmem
Wzruszeń nad ludzką miarę. Kochałam w tym czasie
Kolejno poznawane przyjazne narody,
Jak dawniej kochać mogłam poszczególnych ludzi.
O serce opętane niezwykłością zdarzeń!
Jak bogini schylona nad ziemią, zaznałam
Niepojętej rozkoszy miłowania plemion,
Wzruszania się ich czarem. Nagle, w oczach moich
Złamane, upadały jak róże na wietrze
Lub kształt swój odmieniały szybciej niż obłoki,
A ja, trwożąc się o nie, wołałam je z płaczem
Po imieniu. Przeżyłam najwyższy wysiłek
Serca ludzkiego
Aż do chwili Powrotu.
ROK PRACY SERCA
Mija rok, który wagą równa się z wiekami...
Od warszawskiego września, aż po zimny, mglisty,
Wyczekujący sierpień - był on jednym pasmem
Wzruszeń nad ludzką miarę. Kochałam w tym czasie
Kolejno poznawane przyjazne narody,
Jak dawniej kochać mogłam poszczególnych ludzi.
O serce opętane niezwykłością zdarzeń!
Jak bogini schylona nad ziemią, zaznałam
Niepojętej rozkoszy miłowania plemion,
Wzruszania się ich czarem. Nagle, w oczach moich
Złamane, upadały jak róże na wietrze
Lub kształt swój odmieniały szybciej niż obłoki,
A ja, trwożąc się o nie, wołałam je z płaczem
Po imieniu. Przeżyłam najwyższy wysiłek
Serca ludzkiego
i twardo,<br>Aż do chwili Powrotu.</><br><br><div1><tit1>ROK PRACY SERCA</><br><br>Mija rok, który wagą równa się z wiekami...<br>Od warszawskiego września, aż po zimny, mglisty,<br>Wyczekujący sierpień - był on jednym pasmem<br>Wzruszeń nad ludzką miarę. Kochałam w tym czasie<br>Kolejno poznawane przyjazne narody,<br>Jak dawniej kochać mogłam poszczególnych ludzi.<br>O serce opętane niezwykłością zdarzeń!<br>Jak bogini schylona nad ziemią, zaznałam<br>Niepojętej rozkoszy miłowania plemion,<br>Wzruszania się ich czarem. Nagle, w oczach moich<br>Złamane, upadały jak róże na wietrze<br>Lub kształt swój odmieniały szybciej niż obłoki,<br>A ja, trwożąc się o nie, wołałam je z płaczem<br>Po imieniu. Przeżyłam najwyższy wysiłek<br>Serca ludzkiego
