z tego sita... coraz cięższe od znaczeń esencje... W miarę tej wędrówki coraz bardziej zbliżał się do Piotra, nawet na moje konkretne pytania odpowiadał, patrząc na Piotra... Szczególnie kiedy na stole garderoby imperatora pojawiała się wódka. Nie to, żeby i on był wielbicielem alkoholu... Ale alkohol wchodził w tę opowieść opętanego kolekcjonera losów i sprzyjał syntezie... Udział Piotra wydawał mu się wdzięczniejszy... A może było to jakieś przyciąganie... Kim jest w życiu ten Aleksander?... Korpulentny, tłustawy czterdziestoletni chłopiec o twarzy Czechowa