się z jednej terasy na drugą. Na najwyższej <br>Wanyangeri zatrzymał się i oddychając ciężko, <br>powiedział przerywanym głosem:<br><br>- Teraz widzisz, że to szaleńcy. Patrz, jeśli chcesz, <br>bo mnie to nic nie obchodzi, to jedna z tych rzeczy, które robią <br>nie wiadomo dlaczego i po co, trudzą się bez żadnego <br>celu jak opętani. Spójrz na tych mężczyzn, pracują <br>na równi z kobietami, zamiast spoczywać w cieniu, mówić <br>o wojnie, drzemać na przemian, wąchać dym z wonnego <br>drzewa, pić piwo, którego nawet tu nie znają...<br><br>- Co będziemy tu robić, Wanyangeri? - spytał <br>Awaru.<br><br>- Szukam człowieka imieniem Pushi, którego spotkałem <br>kiedyś i który wskazał mi drogę