wygnany pomścił swój gniew na niewinnych stworzeniach Bożych, jako <br>nieraz bywa - odparł wojewoda. - Uważaj, waszeć, czy wszystko w porządku, bo <br>zaraz za miastem pojedziemy w skok.<br>Rudawy tuman przysłaniał orszak ginący. Dominikanin stał we drzwiach gospody, <br>patrząc za nim z ciekawością...<br>- Stój! Gdzie idziesz? - krzyknął nagle, bo człowiek uleczony z opętania szedł <br>drogą, zapatrzony w odjeżdżających.<br>- Odchodzi już, odchodzi... - odparł z żalem, zwracając na zakonnika oczy pełne <br>łez.<br>- Kto odchodzi? Coś widział? Mów! - rzekł tenże rozkazująco.<br>- Jasność... wielka jasność... w jasności Matka Boża...<br>- Sancte Deus mirabilis! Matkę Bożą zobaczyłeś?! Jak wyglądała? Powiadaj!<br>- Jasność... wielka jasność... widać ją jeszcze, wciąż widać...<br>- Gdzie