część encykliki Veritatis splendor, pokazując w niej, że tak pojmowane współczucie dla człowieka nie tylko deformuje prawdę katolicką, ale w gruncie rzeczy jest głęboko pesymistyczne: odbiera realność ludzkiej wolności, zawiera przekonanie o niezdolności ludzkiego umysłu do dotarcia do prawdy, minimalizuje godność sumienia człowieka.<br>Oczywiście, trzeba dostrzec, że to progresywne stanowisko opiera się na dwóch słusznych intuicjach: że Kościół zawsze musi dostrzegać żywego człowieka oraz zauważać i doceniać wpływ okoliczności. Nie można jednak tego czynić - jak chcą ci teologowie - za cenę odrealnienia zła. Jest to rozwiązanie łudzące pozornym humanitaryzmem, a na dłuższą metę niszczące tak dla pojedynczego człowieka, jak i dla całych społeczeństw