selekcji sprowadza się do śledzenia najbardziej skutecznych gałęzi przechodzących przez poszczególne stopnie. Postępując w wyżej opisany sposób, na końcu stopnia r1 otrzymujemy P skutecznych gałęzi łączących r węzłów. Zatem optymalne gałęzie stopnia (r1) odpowiadają najbardziej skutecznym z gałęzi pozostałych w stopniu r1. We wszystkich algorytmach dynamicznego programowania (rys. 4.21) optymalne wyniki można otrzymać jedynie wówczas, gdy zagadnienie r-stopniowe można rozłożyć na r podproblemów. Co więcej, można wykazać, że kryterium skuteczności 3 jest monotoniczną niemalejącą funkcją <gap> oraz że <gap> da się podzielić na dwa czynniki, z których jeden odpowiada historii procesu do p1 stopnia oraz drugi odpowiadający zachowaniu się procesu na