się, że w dzieciństwie był wątły i słabego zdrowia. Sięgnął po książkę telefoniczną, otworzył ją z wolna i z wysiłkiem i znalazł słowo:<br>"Lekarze"...<br><br>CZĘŚĆ TRZECIA<br>&lt;tit&gt;DROGA DO CHWAŁY&lt;/&gt;<br>Zespół architektoniczny pracowni powiększył się o jedną nową siłę roboczą. Imponująca ilość zleceń oraz szlachetny zapał kierownika pracowni, wytrwale zmierzającego do optymalnego zaspokojenia potrzeb społeczeństwa, sprawiły, że terminy znów jęły ulegać skróceniu. Personel dwoił się i troił, bezskutecznie usiłując podołać nadmiarowi pracy.<br>Kierownik pracowni dostąpił zaszczytu wezwania na rozmowę do jednego z dostojników państwowych. Głębokie wzruszenie i podniosły nastrój wypełniły w wyniku tej konwersacji jego duszę i utrwaliły się w nim na