Typ tekstu: Książka
Autor: Dąbek Stanisław
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
zaś wyrazu. Jako rezultat przyjętej poetyki ­ wykorzystywania omówionych,
ograniczonych świadomie środków ­ styl ten charakteryzuje powściągliwość i nieuchronnie
skonwencjonalizowany, jakby powielany typ ekspresji i realizacji duchowości
tekstów ­ niekiedy rodzaj naiwnej (by posłużyć się Schillerowskim określeniem)
prostoty. Trudno jednak kompozytorom tym odmówić poprawności warsztatowej i
inwencji (oczywiście w ramach przyjętych ograniczeń). Zapewne optymalny rejon
ekspresji i duchowości tego stylu osiągnął Gieburowski w Missa pro Defunctis
(1929), o czym świadczy, m.in. Agnus Dei (s. 23-24, prz. 129).
Tendencję tradycjonalistyczną, dominującą w omawianej grupie mszy, próbuję
wiązać z oddziaływaniem historyzmu, jednak w jego nurcie szerokim, nie tak stylistycznie
rygorystycznym, jak cecylianizm. Można przyjąć
zaś wyrazu. Jako rezultat przyjętej poetyki ­ wykorzystywania omówionych, <br>ograniczonych świadomie środków ­ styl ten charakteryzuje powściągliwość i nieuchronnie <br>skonwencjonalizowany, jakby powielany typ ekspresji i realizacji duchowości <br>tekstów ­ niekiedy rodzaj naiwnej (by posłużyć się Schillerowskim określeniem) <br>prostoty. Trudno jednak kompozytorom tym odmówić poprawności warsztatowej i <br>inwencji (oczywiście w ramach przyjętych ograniczeń). Zapewne optymalny rejon <br>ekspresji i duchowości tego stylu osiągnął Gieburowski w Missa pro Defunctis <br>(1929), o czym świadczy, m.in. Agnus Dei (s. 23-24, prz. 129).<br> Tendencję tradycjonalistyczną, dominującą w omawianej grupie mszy, próbuję <br>wiązać z oddziaływaniem historyzmu, jednak w jego nurcie szerokim, nie tak stylistycznie <br>rygorystycznym, jak cecylianizm. Można przyjąć
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego