zostaje zatem P podzespołów <gap>. Proces ten jest powtarzany dla kolejnych stopni p = 2, 3, ... , r1, tzn. na kolejnym stopniu p dla każdego j = 1, 2, ..., P wybierany jest podzespół <gap>, najlepszy spośród N możliwych podzespołów (utworzonych przez "parowanie", z każdym <gap>, do którego <gap> nie należy). Na końcu, w r1 stopniu, wybierany jest optymalny podzespół <gap> (4.71) spośród P podzespołów <gap>. Składa się on z r parametrów. Alternatywnym sposobem zobrazowania omawianej procedury programowania dynamicznego może być rys. 4.20b przedstawiający drzewo działań algorytmu. Na rysunku tym parametry <gap> są węzłami drzewa. Podzespoły generowane przez równanie (4.70) mogą być interpretowane jako ścieżki lub gałęzie łączące węzły