teorii gier; bo nie w tym głównie celu została zbudowana. Definiuje się tu rozmaite (ze względu na liczbę uczestników, charakter dostępnych działań, rodzaj wypłat itp.) typy sytuacji konfliktowych. Określa się dla danego typu sytuacji pojęcie działania optymalnego, a następnie udowadnia się, że działanie to posiada własności, które uzasadniają nazywanie go optymalnym - ze względu na intuicje znaczeniowe, jakie z tym słowem wiążemy. Rozważa się kwestię istnienia działania optymalnego. Wreszcie, wskazuje się metodę znajdowania działań optymalnych. Powstaje w ten sposób dyscyplina matematyczna umożliwiająca formułowanie dyrektyw tej postaci: jeśli tak oto pojmujesz optymalność działania w sytuacji danego typu (a przemawiają za tym przytoczone argumenty