do orientacji literaturocentrycznej, ale zbyt dużo już zjedli z wyhodowanego przez swoich nauczycieli drzewa wiadomości dobrego i złego, dostrzegali wielość propozycji opisu - inaczej wyglądał świat w aktach lektury dokonywanych w myśl założeń strukturalizmu, inaczej zaś - krytyki mitograficznej czy współczesnych mutacji psychoanalizy z domieszką hermeneutyki filozofii egzystencji. Pozostawali nieufni wobec badawczych ortodoksji, a już na pewno niechętni absolutyzacjom technik literaturoznawczego opisu - w tym względzie byli zainfekowani metodologicznym synkretyzmem i filozoficznie uzasadnianą permisywnością: <br>&lt;gap&gt;<br> - pisał Chwin.<br> Młodzi krytycy szukali takiej hierarchii wartości i takiego dyskursu, które pozwoliłyby im pozostać w zgodzie z własnymi emocjami i zarazem respektować wymóg "intersubiektywności ocen". Pytali zarazem o kryteria