okres (apogeum czasów Margaret Thatcher i Ronalda Reagana), kiedy głęboko wierzono w jeden rynek i jedną dominującą ideologię. Zwycięstwo liberalnego kapitalizmu i demokracji nad planowaniem i komunizmem wyglądało przecież na całkowite, a historia - według pamiętnego sformułowania Fukuyamy - osiągnąć miała swój kres.<br>&#149; Działała silna presja ze strony zachodnich stróżów finansowej ortodoksji - międzynarodowych instytucji finansowych.<br>&#149; Mógł też wchodzić w grę pogląd, rozpowszechniony zwłaszcza wśród solidarnościowych ekonomistów stojących u steru władzy, że dobrze poinformowana, łagodna technokracja jest w stanie dobrze kierować sprawami publicznymi (bez potrzeby angażowania w to na szerszą skalę społeczeństwa). Na ugruntowanie się takich postaw mogła też mieć wpływ, mówiąc