nich zajęła się czymś innym, nie zauważając z trudem powstrzymującej się od płaczu życiowej pokraki... Kurczę, co ja bym dała za taką prawdziwą pokrewną duszę, która byłaby przy mnie w razie potrzeby... Ale ja się im nie dziwię - w sumie to przecież nie mają obowiązku przejmowania się moją wątłą żałosną osóbką!!! Jednak te słowa, co to mnie nimi ostatnio Minia poczęstowała, są w 10000% prawdziwe &lt;emot&gt;:'(((&lt;/&gt; Chyba to, że znalazłam się w tej szkole, było totalną pomyłką - Panu Bogu poplątały się karteczki z życzeniami do spełnienia i chyba jedynie przykry przypadek sprawił, że znalazłam się w Reytanie... <br>Moje życie to jeden wielki