okazuje się, że z podobnej konstatacji czy też<br>punktu wyjścia do diagnozy psychologiczno-egzystencjalnej sytuacji<br>człowieka wyprowadza się w ramach obu tych systemów odrębne<br>konsekwencje. "Przebudzony" gnostyk, dowiaduje się dzięki objawieniu <br>że jego najgłębsza natura jest całkowicie transcendentna i poza<br>światowa, zaś człowiek "Nowej Ery" odkrywa, iż jest ona z owym światem<br>czy wręcz Wszechświatem tożsama. Doświadczenie, które leży u podstaw<br>spekulacji gnostyckiej a polegające na dojmującym odczuciu własnej<br>odrębności, wyjątkowości i obcości jest traktowane jako dobre, gdyż<br>prowadzi do odkrycia jaźni pneumatycznej. Podobne doświadczenie a więc<br>poczucie bycia odrębnym ego, kimś "zagubionym" i dojmująco osobnym <br>jest w ramach psychologicznych koncepcji