powitalnym pocałunku i przybysz ląduje na grobli obok poprzednika. Miesiące oczekiwania opłaciły się. Widzę w lornetce dwa znajome kształty, a gdzieś tam w dali żeruje trzeci, a może jest ich jeszcze więcej? To niesamowite. Siedzimy na wielkim kamieniu nad samym brzegiem, niczym nie osłonięci. Wydobywający się zza drzew blask księżyca pada prosto na nas, a mimo to zwierzęta nie przejmują się naszą obecnością. Wreszcie Drugi osuwa się znów do wody. Płynie z powrotem. Pierwszy siedzi nadal niewzruszenie! Wpatruję się w niego jak zahipnotyzowany. Znów na wodzie fale. Tym razem nad wodą pojawiają się dwie głowy, jednak widzę je krótko, gdyż zaraz