lekcji (zazwyczaj to nawet ciałem w niej nie uczestniczę), a potem naczekałam się na Adama w centrum. Ten przyjechał bryką z Maćkiem i pojechaliśmy do nich. Wyszliśmy z pieskami i od razu zaczęło padać... Tak, te moje szczęście, że akurat kurtkę u Adama zostawiłam... No ale jak wracaliśmy, to przestało padać (choć to dla nas wątpliwe pocieszenie było). U Adama &lt;orig&gt;wszamałam&lt;/&gt; pizzę, trochę fanty &lt;orig&gt;divokiej&lt;/&gt; maliny się napiłam (MNIAM!!!), dostałam łoscypka i... musiałam wracać... Ale słodko było, tylko trochę mokro &lt;emot&gt;:)&lt;/&gt;<br>A na koniec optymistyczny akcent pokazujący w pełnej krasie intelekt Marty. Oglądałam mój ulubiony &lt;orig&gt;teleDurniej&lt;/&gt; - 1 z 10. Pytanie: "Ile nóg