zasnęła kamiennym snem. Po raz kolejny doceniła zalety własnego łóżka. Rano zaparzyła mocną kawę i zasiadła do maszyny. Napisała kilka wierszy, kiedy odezwał się dzwonek przy drzwiach. Pomyślała, że to Zuzia. Ale za drzwiami stał jakiś olbrzym w zielonej pelerynie i czapce z daszkiem. Pod pachą trzymał owinięty w papier pakunek, wyglądało to na obraz. <br>- Czy zastałem panią Ewelinę Lechicką? - spytał mocno zaciągając, bez wątpienia pochodził z Kresów.<br>- To ja - odrzekła zaintrygowana. <br>- Mam to pani oddać - powiedział wręczając jej pakunek. <br>- Ale... co to jest i od kogo?<br>- Mam się nie wdawać w rozmowy, tylko oddać i wracać na pociąg. <br>- Proszę wejść