mój głos indywidualnego literata nie posiadał żadnej absolutnie mocy &lt;gap&gt;, ale jakie piórka posypałyby się naokoło, ile bym &lt;orig&gt;natrzepał&lt;/orig&gt; pawich ogonów różnych rekordzistów rewolucji i demokracji, ile nosów zadartych dałoby się porządnie utrzeć &lt;gap&gt;" &lt;page nr=75-76&gt;.<br> Ze wszystkich osobistych fragmentów "Myśli staroświeckiego Polaka" ten podoba mi się najbardziej. Jest to wszak wyznanie rasowego pamflecisty: pal diabli bieg dziejów i politykę, na które i tak wpływu nie mam, ale jaki pamflet mógłbym napisać!<br> &lt;tit1&gt;A jeśli pamflet, to w kogo wymierzony?&lt;/tit1&gt;<br> Tu sprawa gmatwa się, i to z winy Autora. Sam Wierzbicki powiada, że "Myśli..." są "książką o polskiej inteligencji" &lt;page nr=7&gt;. Znęca się nad tą inteligencją na różne sposoby