ciała, ukryte w zieleni,<br>I ten ład słońca wśród bezładu cieni,<br>I najście ciszy nagłe, niespokojne,<br>Woń róż, śpiew ptaków i dwie dusze znojne.<br><br>A jeśli jeszcze, prócz duszy i ciała,<br>Jest w tym ogrodzie jakaś róża trzecia,<br>Której purpura przetrwa znów stulecia,<br>To wszakże ona też nam w piersi pała - <br>Ta róża trzecia, prócz duszy i ciała!&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;ROK NIEISTNIENIA&lt;/&gt;<br><br>Nadchodzi rok nieistnienia, nadchodzi straszne &lt;orig&gt;bezkwiecie&lt;/&gt;,<br>W tym roku wszystkie dziewczęta wyginą, niby<br>motyle,<br>Ja pierwsza blednę samochcąc i umrzeć muszę za chwilę -<br>I już umieram - o, spojrzyj! - i już mnie nie ma na świecie!<br><br>Ucz się pożądać mej śmierci, ponętne