morza, oplatając inne drzewa i wyróżnia się taką osobliwością, ze posiada kolce podobne do kociego pazura. Uncaria znana jest również pod nazwą vilacora. Znachorzy plemion miejscowych używali tej rośliny do leczenia procesów metabolicznych i zapalnych, zwłaszcza przewodu pokarmowego i wiele rodzajów nowotworów. Dzisiejsi Aborygeni uważają Uncarię za świętą roślinę i panaceum na wszystkie choroby. Włączenie Uncarii do współczesnej praktyki medycznej jest zasługą polskiego misjonarza O. Edmunda Szeligi oraz austriackiego naturalisty Klausa Kiplinga, który wyekstrahował z niej kilka alkaloidów roślinnych, mających aktywność biologiczną. W naszych czasach z Uncarii wyodrębniono ponad 20 złożonych i prostych związków chemicznych. Mają one działanie antybakteryjne, antymutagenne, przeciwzapalne